Relikwie Św. Rity w Polsce

1. KULT
NOWY SĄCZ
źródło: http://www.mbnsacz.neostrada.pl/rita.htm


Rys kultu św. Rity w parafii 
      Kult św.Rity z Cascia w parafii Matki Bożej Niepokalanej zapoczątkowany został przez akt poświęcenia obrazu świętej. Dokonał tego Ks.Bp Piotr Bednarczyk 22.maja 1993.roku, w liturgiczne wspomnienie św.Rity. Obraz namalowany przez miejscowego artystę Bernarda Wójcika a będący wierną kopią obrazu Świętej znajdującego się w miejscowości Cascia we Włoszech, ufundowała urodzona w Nowym Sączu, potem mieszkająca we Francji, a pod koniec życia znowu mieszkanka Nowego Sącza, Janina Habel-Juin jako wotum wdzięczności za łaski otrzymane od Boga przez wstawiennictwo św. Rity, szczególnie łaskę pełnej wolności dla Polski, o którą p. Habel-Juin prosiła w dniach stanu wojennego w ojczyźnie. Propozycja ufundowania obrazu spotkała się z bardzo życzliwym przyjęciem ze strony ówczesnego Ks. Proboszcza Parafii ks.Prałata Zenona Rogoziewicza, który, od 1966 roku tworząc od podstaw nową sądecką parafię, w budowanym przez siebie kościele przewidział także miejsce, w którym mógł się znaleźć obraz Świętej Rity. Parafianie pokochali św. Ritę , doświadczają Jej opieki i pomocy zwłaszcza w sprawach najtrudniejszych, a nawet, po ludzku sądząc, beznadziejnych.
       O kulcie św. Rity świadczą wciąż stojące przed Jej wizerunkiem świeże róże - kwiaty Świętej - przynoszone przez wiernych, wciąż palące się świece także zapalane przez nich. W nowennie odprawianej w każdy drugi czwartek miesiąca o godz. 18.00 bierze aktualnie udział ok. 1500 osób - liczba tych wiernych wciąż wzrasta. Są to zarówno miejscowi parafianie, parafianie parafii sądeckich, jak też wierni przybywający na nowennę spoza Nowego Sącza. Swój udział w nabożeństwach potwierdzali wierni przybywający z następujących miejscowości: Piwniczna, Podegrodzie, Obidza, Szczawnica, Tylicz, Olesno k.Dąbrowy Tarn., Rzeszów, Tarnów. Ludzie przychodzą do św. Rity ze swoimi najtrudniejszymi sprawami. Bo ta święta jest naprawdę niezwykle, cudownie skuteczną wstawienniczką do Boga w naszych sprawach nie do rozwiązania. Jej polecane problemy, których rozwiązać w żaden sposób nie można, jakoś niespodziewanie rozwiązują się. Przychodzą dziękować św. Ricie małżeństwa, które są razem, chociaż razem już być nie miały, przychodzą matki i ojcowie dziękować za powrót zbłąkanych na swych życiowych drogach dzieci. Przychodzą też zdrowi, którzy jeszcze niedawno bardzo byli chorzy. Przychodzą do Św.Rity małżonkowie, którzy proszą o łaskę bycia rodzicami. Przychodzą, bo są przekonani, że łaski, które otrzymali zawdzięczają wstawiennictwu przed Bogiem św. Rity, bo są przekonani, że tam, gdzie ludzkie możliwości zostały wyczerpane, może pomóc Ta Święta, która patronką jest spraw beznadziejnych. Zawsze po modlitwach nowennowych jest sprawowana eucharystia w intencji przedstawionych próśb i jako dziękczynienie za otrzymane łaski. Nabożeństwo kończy błogosławieństwo relikwiami św. Rity i ich ucałowanie.
       W uroczystym nabożeństwie z błogosławieństwem róż odprawianym w liturgiczne wspomnienie św.Rity (22 maja) w ostatnich dwu latach brały udział zorganizowane grupy pielgrzymów z Łańcuta, Rzeszowa, Tarnowa, Szczawnicy i Obidzy. Ogólna liczba wiernych biorących udział w tym dorocznym nabożeństwie zdecydowanie wzrasta. Na ręce Księdza Proboszcza przychodzi zwiększająca się wciąż liczba listów z podziękowaniami św.Ricie za wyproszone łaski, jak też listy z prośbami na Nowennę. Są to listy z różnych miast i miejscowości zarówno z Polski /np. z Poznania, Białegostoku, Warszawy, Mrągowa, Olsztyna, Krakowa/, jak też z zagranicy. Wciąż wzrasta liczba osób przyjeżdżających specjalnie do kościoła Matki Bożej Niepokalanej, aby dziękować za lub prosić o wstawiennictwo św.Rity - zwłaszcza w czasie wakacji. Są to osoby z całej Polski. W ostatnim roku przyjmowaliśmy także zorganizowane pielgrzymki do św. Rity z Rzeszowa /100 osób z kapłanem/, Żarek k.Częstochowy /50 os.z kapłanem/, z Łańcuta /30 os./, z Olesna /50 os. z kapł./. Księga łask wyproszonych przez wstawiennictwo św. Rity wciąż powiększa się o nowe świadectwa zarówno z Nowego Sącza jak też z różnych stron Polski.
       Były proboszcz parafii Matki Bożej Niepokalanej w Nowym Sączu ks. Zenon Rogoziewicz w "Dodatku" do książki o Św. Ricie napisał: "Ufamy, że nasza Patronka Matka Boża Niepokalana zezwoli, aby właśnie tutaj, w tym kościele, rozwinął się kult św.Rity, która patronując swojemu rodzinnemu miastu górskiemu Rocca Porena, będzie chciała patronować naszemu, równie pięknemu i też górskiemu miastu Nowemu Sączowi". Wydaje się, że słowa te już się spełniły i wciąż spełniają na większą chwałę Bożą i dla dobra dusz.
        Są już 2 tomy specjalnie prowadzonej księgi: "Kronika ku czci Św. Rity", w której zapisane są prośby i podziękowania czcicieli. W gazetce parafialnej systematycznie zamieszczane są krótkie "notki" z tej Kroniki.
       W Święto Podwyższenia Krzyża 14 września 2007 r. została założona specjalna "Księga Łask i Pielgrzymek".       
W październiku 2008 r. ukazało się drugie, poprawione wydanie książeczki "Nowenna do św. Rity" w opracowaniu ks. proboszcza Kazimierza Markowicza i ks. Józefa Nowaka - odpowiedzialnego aktualnie za kult św. Rity w parafii.
Ku pamięci Sługi Bożego Jana Pawła II, w 30 rocznicę wyboru na Stolicę Piotrową, zamieszczono w niej Jego przemówienie, wygłoszone do czcicieli św. Rity przybyłych do Rzymu w setną rocznicę Jej kanonizacji – 20 maja 2000 roku.
Na stronie 15 „małego modlitewnika” jest pieśń ku czci św. Rity. Na następnych stronach, oprócz Nowenny do św. Rity, jest także Litania ku Jej czci oraz modlitwy:
- Modlitwa o wyproszenie łaski zdrowia za przyczyną św. Rity;
- Modlitwa o wyproszenie, za przyczyną św. Rity, łaski w sytuacji po ludzku sądząc beznadziejnej;
- Modlitwa dziękczynna za łaskę wyproszoną przez wstawiennictwo św. Rity;
- Modlitwa osoby poszukującej narzeczonego(ej);
- Modlitwa małżonki;
- Modlitwa matki;
- Modlitwa wdowy;
- Modlitwa osoby konsekrowanej.


2. RELIKWIE
RZESZÓW
Róże dominowały w piątek 22 maja 2009 r. w kościele pw. św. Józefa S. Pelczara w Rzeszowie. Róże otaczały obraz św. Rity, róże były w rękach zgromadzonych w świątyni. Róża to symbol św. Rity – patronki spraw po ludzku ciężkich i beznadziejnych. Relikwie tej wielkiej świętej włoskiego narodu – „drogocennej perły Umbrii” - zostały przywiezione przez pielgrzymów z tej parafii z Cascii – miejsca szczególnie z nią związanego. W dzień, w którym Kościół wspomina św. Ritę, jej relikwie zostały uroczyście wniesione do rzeszowskiego kościoła.
Zobacz zdjęcia: http://www.diecezja.rzeszow.pl/?q=taxonomy/term/375
Mszę Św. koncelebrował Bp Edward Białogłowski wraz z m.in. wicekanclerzem kurii ks. Januszem Sądelem, oficjałem Sądu Biskupiego ks. Józefem Kulą, notariuszem kurii ks. Stanisławem Walczakiem, o. Janem Sochockim oraz proboszczem parafii ks. Stanisławem Wójcikiem. Sylwetkę i dzieje św. Rity, jej duchowość przedstawił w homilii ks. J. Sądel. Wskazywał na jej niezwykłą aktualność w dzisiejszych czasach, "na umiejętność rozwiązywania problemów, a nie uciekania przed nimi". Św. Rita jest symbolem bezgranicznego zawierzenia Bogu, ufności i siły w sytuacjach po ludzku niemożliwych do przejścia i cierpieniach, które mogą wydawać się nie do zniesienia. "Ekspertka od cierpienia" jest wskazówką, jak stawiać czoła w duchu pokory i miłości wszelkim przeciwnościom życiowym, starając się równocześnie wprowadzać pokój i pojednanie między zwaśnionych i skłóconych. "Symbolem jaki towarzyszy św. Ricie jest róża, przypominająca o różach, które ona otrzymała podczas ostatniej zimy swego życia – mówił ks. Sądel – Te róże tak dzisiaj, jak i wtedy dla Rity, są znakiem Bożej miłości, miłosierdzia i przebaczenia".
W czasie Eucharystii został poświęcony obraz św. Rity oraz przyniesione przez wiernych róże. Od dnia wprowadzenia relikwii rozpoczęła się nieustająca nowenna miesięcy ku czci św. Rity, odmawiana każdego 22 dnia miesiąca.
Św. Rita (1380 – 1457) żyła w Italii w regionie Umbria, najpierw w wiosce Roccaporena, potem w pobliskiej Cascii (ok. 150 km na północ od Rzymu). Zawsze miała nadzieję, często wbrew ludzkiej nadziei. W swoim życiu była żoną, matką, wdową i zakonnicą. Przeżyła ból utraty zamordowanego męża i śmierć dwojga dzieci. Doświadczyła niezwykle wiele goryczy, kiedy odmówiono jej początkowo przyjęcia do zakonu. Jednak to, co po ludzku wydawało się niewykonalne, w jej życiu dzięki wierze i poddaniu się woli Bożej, okazywało się wykonalne. Pokazała, że przebaczenie jest pierwszym krokiem do rozwiązania wielu problemów. Jest patronką spraw po ludzku beznadziejnych. „Orędowniczka pokoju”, „święta od rzeczy niemożliwych”, „święta wymagająca zbyt wiele” to tylko niektóre z wielu określeń używanych do opisu tej jednej z najbardziej popularnych świętych. Kult „drogocennej perły Umbrii” szerzy się już od wieków nie tylko we Włoszech, ale w wielu innych krajach świata. Św. Rita jako kobieta, która swym życiu odgrywała różne role społeczne, ma też wiele do przekazanie kobietom każdych czasów, żyjących w różnych krajach świata, o różnych statusie społecznym. Trzeba tylko Ją poznać.
Izabela Fac


3. MODLITWY

KRAKÓW
źródło: http://www.parafia-kazimierz.augustianie.pl/index.php?page=augustianie_sw-rita

św. Rita z Cascia



       Św. Rita z Cascii jest najbardziej popularną świętą augustiańską. Jej imię to zdrobnienie od imienia Margherita (Małgorzata). Niewątpliwie jest osobą godną podziwu, gdyż doświadczywszy różnych sytuacji życiowych postrafiła stawić im czoła w duchu pokory i miłości. Wszędzie starała się wprowadzać pokój, stawała się lekarstwem dla zwaśnionych i skłóconych. Żyła w XV w. Lecz szeroko znaną stała się dopiero po wyniesieniu na ołtarze w 1900 r. Historycznie pewne daty z jej życia zapisane są w dokumentach procesu kanonizacyjnego z 1626 r.
Całe jej życie upłynęło w Cascii. Jedyny raz opuściła Umbrię, udając się z pielgrzymką do Rzymu. Rita, jedyne dziecko Antoniego Lotti, urodziła się ok. 1381 r. w małej wiosce Roccaporena w pobliżu Cascii. Od wczesnej młodosci czuła powołanie do wstąpienia na drogę życia zakonnego, Augustyn obrazekjednak, na żądanie rodziców, w 1395 roku poślubiła młodego człowieka o dośc gwałtownym usposobieniu. W krótkim czasie została matką dwóch synów. Jako młoda zamężna kobieta i matka całkowicie poświęciła się swojej rodzinie. Własnym postępowaniem starała się łagodzić negatywne cechy charakteru swego małżonka, przyczyniajac sie do jego nawrócenia. W osiemnastym roku ich małżeństwa mąż Rity został zamordowany. Nie wiadomo, czy był napastnikiem, czy padł ofiarą "wendety" w trwającej wówczas wojnie gwelfów i gibelinów. Rita, przepełniona duchem Ewangelii, potrafiła przebaczyć zabójcom męża i zaprzysięgła swych synów, by nie mścili krwi ojca. Modląc sie prosiła Boga, by raczej ich zabrał, niż mieliby oni splamić się krwią dokonując zemsty. Niedługo potem jej niespełnadwudziestoletni synowie zmarli, prawdopodobnie w wyniku jakiejś zaraźliwej choroby.
Po utracie męża i dzieci, Rita postanowiła zrealizować swoje dawne pragnienie i poprosiła o przyjęcie do klasztoru Sióstr Augustianek w Cascii. Początkowo odmawiano jej mówiąc, że jeszcze żadna wdowa nie została przyjęta do zakonu. Lecz wreszcie po długich staraniach otrzymała pozwolenie wstąpienia do klasztoru św. Marii Magdaleny w Cascii. Tam przez 40 lat za ścisłą klauzurą prowadziła pełne heroicznej świętości Bogu poświęcone życie. Charakterystyczną dla tej doświadczonej przez życie kobiety była cześć do cierpiącego Jezusa - dlatego św. Rita należy także do grona mistyków pasyjnych Kościoła. Pewnego dnia tak przejęła się kazaniem o cierpieniu Chrystusa, że prosiła o łaskę udziału w cierpieniach Zbawiciela. Wtedy cierń z korony Jezusa wbił się w czoło Rity, i od tego momentu, przez następnych 15 lat, do śmierci nosiła tę bolesną, otwartą ranę. Zmarła 20 maja 1457 r. i w dwa dni później została uroczyście pochowana.
Zaraz po śmierci za jej wstawiennictwem zaczęło dziać się wiele cudów, które stały się podstawą do szybkiego rozprzestrzenienia się kultu. Dziesięć lat po śmierci niezniszczone zwłoki Rity zostały przeniesione do klasztornej zakrystii i złożone w ozdobnym sarkofagu.


Sarkofag z 1457 r. posiada doskonałą wartość historyczną. Zawiera uznanie jej kultu przez miejscowego biskupa. Także obrazy ukazujące jej życie przedstawiają ją obok umęczonego Jezusa, trzymającą w prawej ręce długi cierń, a jej szlachetna twarz jest obramowana aureolą, która przypomina koronę cierniową. Pierwszy życiorys świętej, spisany na sposób poetycki przez pewnego adwokata z Cascii, nazywa ją "pełnią światła uświęconą, wielce szlachetną kobietą" i opowiada o cudach, które Bóg zdziałał za jej wstawiennictwem.
W 1946 r. w Cascii, obok starego klasztoru została zbudowana nowa bazylika, do tego szkoła, hospicjum i dom dla sierot. Bazylika stała się często odwiedzanym miejscem pielgrzymkowym. We Włoszech jedynie św. Antoni jest bardziej popularny od św. Rity, w której wierni widzą skuteczną wstawienniczkę w trudnych sprawach życiowych, gdyż ona sama, jako żona i matka, musiała w swym życiu wiele przecierpieć. Jest czczona w całym świecie katolickim, a zwłaszcza w Ameryce Południowej i na Filipinach, gdzie pod jej wezwaniem są liczne kościoły, a nawet wsie noszą jej imię.
Każdego 22. dnia miesiąca wierni gromadzą się w naszym kościele parafialnym p.w. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Krakowie na mszy św. odprawianej w intencji próśb zanoszonych do Boga za wstawiennictwem świętej stygmatyczki. Po mszy odprawiane jest nabożeństwo, w czasie którego odczytywane są przesłane lub złożone osobiście prośby wiernych dotkniętych boleśnie przez los, chorych, opuszczonych, zdradzonych ale nie tracących wiary, przybywają lub przesyłają swe intencje osoby pochodzące nie tylko z Krakowa ale wręcz z całego kraju, a nawet rodacy z zagranicy. Doroczna uroczystość w dniu 22 maja to niewątpliwie jedno z najważniejszych wydarzeń religijnych Krakowa, w tym też dniu nasz Zakon dziękuje swym dobroczyńcom oraz osobom, które swoją pracą i modlitwą wspierają go we wszelkich zadaniach i posłudze.